ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺁﺧﺮﺵ ﭼﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻫﺎﯼ ﻋﺎﻃﻔﯽ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻗﯿﺪ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺯﻧﯿﻢﺑﻌﺪ ﯾﮏ ﮐﻢ،ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﮐﻤﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﯾﮏ ﮐﻢ ﻏﺼﻪ ﻣﯽﺧﻮﺭﯾﻢ ﻭ ﺑﻌﺪ ﮐﻢ ﮐﻢ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﯾﺎﺩﻣﺎﻥ ﻣﯽﺭﻭﺩ. ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﮐﻪ ﻧﻪ ، ﻭﻟﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﭼﯿﺰ ﻫﺎ ﯾﺎﺩﻣﺎﻥ ﻣﯽ ﺭﻭﺩﺑﻌﺪﺵ ﻻﺑﺪ ﻃﺒﻖ ﻧﻈﺮ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﻫﺎﯼ ﻋﻠﻮﻡ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺍﻭﻝﺩﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻧﻤﺎﻥ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﯿﮕﯿﺮﯾﻢ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﯾﮏﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻣﻌﻘﻮﻝ ﻭ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ  ﻭ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ "ﮔﻮﺭ ﺑﺎﺑﺎﯼ ﻋﺸﻖ "ﻭ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻭﺿﻊ ﻣﺎﻟﯽ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﯽ ﻭ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﺍﺵ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﯿﻢ ﺑﻌﺪﺵ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﺎﻥ ﻫﻢ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻮﻫﺮﻡ ﺁﺭﺍﯾﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ، ﻗﻮﺭﻣﻪ ﺳﺒﺰﯼ ﻣﯽ ﭘﺰﻡ ، ﺟﺮﯾﺎﻥ ﻣﻌﺼﻮﻣﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺍﯾﻦ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻭ ﻏﺶﻏﺶ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﻡ  ﻭ ﺗﻮ ﺑﺮﺍﯼ ﺯﻧﺖ ﮔﻞ ﻣﯽ ﺧﺮﯼ ، ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﺮﯼ ﺭﺳﺘﻮﺭﺍﻥ ﻫﻨﺪﯼ ﻭ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻤﮑﺎﺭﺕ ﺣﺮﻑ ﻣﯽ ﺯﻧﯽ ﻭ ﻏﺶ ﻏﺶ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯼ ﺑﻌﺪ ﺗﺮﺵ ﻫﻢ ﻻﺑﺪ ﺑﭽﻪ ﺩﺍﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ ﺑﻌﺪ ﻫﯽ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﺻﺪﻗﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ﻣﯽ ﺭﻭﯾﻢ ﻣﻦ ﭘﺴﺮﻡ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻡ ﺍﺳﺘﺨﺮ ﻭ ﮐﻼﺱ ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ ، ﺑﻌﺪ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ ﺑﺎ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﮐﻪ ﻻﺑﺪ ﺍﺳﻤﺶ ﺭﺍﻣﺒﺪ ﺍﺳﺖ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﯽ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﻭ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﺧﻮﺵ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺩ ﻭ ﺍﺻﻼ ﻫﻢ ﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﻧﻤﯽ ﺍﻓﺘﻢ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺣﺘﻤﺎ ﺩﺧﺘﺮﺕ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﯼ ﮐﻼﺱ ﮊﯾﻤﻨﺎﺳﺘﯿﮏ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ  ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺯﻧﺖ ﺗﺎﮐﯿﺪ ﻣﯽﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺩ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺑﭽﻪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻫﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺧﺘﺮﺕ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﭘﯿﺮﻫﻦ ﻫﺎﯼ ﭼﯿﻦ ﺩﺍﺭ ﺭﻧﮕﯽ ﻣﯽ ﺧﺮﯼ ﻭ ﻋﯿﻦ ﺧﯿﺎﻟﺖ ﻫﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﺻﻼ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻡ ﯾﺎ ﻧﻪ ﻣﯿﺒﯿﻨﯽ.؟ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺎﺩﮔﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ ﺑﻌﺪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﭘﺴﺮﻡ ﺭﻭﺯ ﺗﻮﻟﺪﺵ ﺍﺯ ﺭﺍﻣﺒﺪ ﯾﮏ ﺟﻮﺟﻪ ﺗﯿﻐﯽ ﻫﺪﯾﻪ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ ﻭ ﺍﺳﻤﺶ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻣﻈﻔر ﺑﻌﺪ ﻣﻦ ﯾﮑﻬﻮ ﯾﮏ ﺑﻤﺐ ﺗﻮﯼ ﺳﺮﻡ ﻣﻨﻔﺠﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ.! ﯾﺎﺩﻡ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﮐﻪ ﺍﺳﻢ ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﺘﺎﻥ ﻣﻈﻔﺮ ﺑﻮﺩ  ﻭ ﻣﺎ ﭼﻘﺪﺭ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ﺗﻮﯼ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻣﻈﻔﺮ ﺑﻌﺪ ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﭘﺴﺮﻡ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﻈﻔﺮ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﯾﺎ ﺑﻬﺶ ﻏﺬﺍ ﺑﺪﻫﺪ ﯾﺎ ﻫﺮ ﮐﻮﻓﺖ ﺩﯾﮕﺮﯼ ،  ﻣﻦ ﻫﺰﺍﺭ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﻤﺐ ﻫﺎ ﻣﻨﻔﺠﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺗﻮﯼ ﺳﺮﻡ ﻭﻟﯽ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻫﻢ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻃﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﺷﻨﯿﺪﻥ ﻣﻈﻔﺮ ﻫﻢ ﺯﯾﺎﺩ ﻓﺮﻗﯽ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﻢ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺩﺧﺘﺮﺕ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺁﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﻻﺑﺪ ﺩﺧﺘﺮﻫﺎ ﺍﺯ ﺩﻩ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺍﺑﺮﻭ ﺑﺮ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﻌﺪ ﺩﺧﺘﺮﺕ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺑﺪﻭ ﺑﺪﻭ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﭘﯿﺸﺖ ﻭ ﺍﺑﺮﻭﻫﺎﯼ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻧﺖ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺗﻮﯾﮏ ﺩﻓﻌﻪ ﺟﺎ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﯼ  ﻭ ﻣﯿﺒﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺩﺧﺘﺮﺕ ﺷﺒﯿﻪ ﻣﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺟﺎﯼﻣﺎﺩﺭﺵ  ﻭ ﻫﯽ ﻫﺰﺍﺭ ﺗﺎ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺭﻭﯼ ﺳﺮﺕ ﺁﻭﺍﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻫﻢ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺩﯾﺪﻥ ﻫﺮ ﺭﻭﺯﻩ ﺩﺧﺘﺮﺕ ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻧﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯽ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻪ ﻟﻌﻨﺘﯽ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ  ﻭ ﻫﯽ ﺗﻘﯽ ﺑﻪ ﺗﻮﻗﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ ﯾﺎﺩ ﻫﻢ ﻣﯿﻔﺘﯿﻢ.  ﺑﻌﺪ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻫﺎ ﯾﮑﯽ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﻫﻨﮓ ﻣﻌﯿﻦ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﺧﻮﺍﻧﯽ ﮐﻨﺪ  ﻭ ﻣﺎ ﻣﯿﻨﺸﯿﻨﯿﻢ ﭘﺎﯼ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ ﻭ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻏﺼﻪ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﺑﻪ ﺷﻨﯿﺪﻥ ﺍﯾﻦ ﺁﻫﻨﮓ ﺑﻌﺪ ﺷﺎﯾﺪ ﭘﺴﺮ ﻣﻦ ﺑﺮﻭﺩ ﺗﻮﯼ ﻭﺑﻼﮔﺶ ﺑﻨﻮﯾﺴﺪ: " ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺭﻭﺯﯼ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﭘﺴﺮﯼ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺁﻫﻨﮓ ﻣﻌﯿﻦ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ" ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﺩﺧﺘﺮ ﺗﻮ ﺑﺮﻭﺩ ﺗﻮﯼ ﻭﺑﻼﮔﺶ ﺑﻨﻮﯾﺴﺪ:  " ﺑﺎﺑﺎ ﺣﺘﻤﺎ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺍﺵ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺷﺒﯿﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺗﻮﯼ ﮐﻠﯿﭗ ﺑﺎﺯﺧﻮﺍﻧﯽ ﺷﺪﻩ ﻣﻌﯿﻦ ﺍﺳﺖ" ﻣﺎ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻟﻌﻨﺘﯽ ﻫﻢﻋﺎﺩﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﺷﺎﯾﺪ ﻧﻮﻉ ﻋﺎﺩﺗﺶ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻟﯽ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻧﺒﺎﺵ.!!! #نيلوفر_نيك_بنياد

 

 

قبلاً گذاشته بودمش . خوندن دوباره اش شاید ثبت یه خاطره بشه

خب سلام من اومدم اینجا تا کلی حرف بزنم . به اطرافیان که نمیشه گفت با اقل اینجا گفت

زمانی که تو رفت و آمد های قبل عقد بودیم و به اصطلاح ۶ماه نامزد مشاور گفت که همه چی اوکی هستید جز فرهنگ آداب معاشرتی . ماهم اینو به خانواده انتقال دادیم ولی خانواده ها هی میگفتن ما مشکلی نداریم باهم وااااا یعنی چیو این حرفا . 

یادمه اون شب مامانم ی مثال زد و گفت ببینید مثلاً شب چله ما خیلییییییی برامون مهم نیست پالتو از جنس فلان چکمه مارک فلان یا طلایی که مرسومه حتما یه سرویس باشه ولی برامون مهمه که حتما انجام بدن مثلاً پالتو و چکمه و ی تیکه طلا و اینها باشه . ما معمولش و میخواستم ولی تشریفاتی درست نیست ترجیح میدیم کمک نیازمندان یا کمک خودشون بکنیم . خانواده دانیالم همه قبول کردن . و تایید . نمی‌دونم چرا حالا که نزدیک شب چله است . دانیال رفت ی کاپشن واسم خرید که بعدش فهمیدم مامانش پولش و داده و گفته بوده بیشتر200نشه که البته نزدیک 400شد خرید . اما الان اینم مثل هزار و یک مراسمی که خانواده دانیال باید می‌گرفتن و نگرفتن به دلم موند . 

حتی عروسیم که میخواستم بگیرم حسرت به دلم کردن و مامانش از یک طرف می‌گفت عقده ای بالاش از یک طرف می‌گفت خانواده آن دارن منت عقدی که واست گرفتن و سر ما میذارن . بعدشم نمی‌دونم سر ی سوءتفاهم مسخره مثلاً مادرشوهرم با خانواده ام قطع ارتباط کرده و کلا هیچ ارتباطی نمی‌خواد باشه چند وقت بعد عروسیم زنگ زد به من و تا تونست حرف بار من و خانواده ام کرد بعدم کادویی که مامانم بخاطر عید غدیر برای گرفته بود که یمن سیدی داشته باشه رو با بی احترامی تمام پس داد .

 

یهویی دلم برای خودم گرفت . از اینکه نه از خونه پدری اونقدرا تونستم زندگی مو عین بقیه بسازم نه اینجا .  خونه پدری از گرفتن تولد و . هرچیز دیگه ای حتی کادو دادن به دوستام محروم بودم چون مادرم خوشش نمیومد و اینجام چون خانواده دانیال تمام اینا رو تشریفات مضحکانه می‌دونن . حتی عروسی رو

 

بازم خدارو شکر که دانیال واقعا مرد زندگیه و خیلییییییی مهربونه 

---

سلاااااااااام 

 

خب خیلییییییی وقته که نیومدم ولی واقعا درگیر زندگیم

 

خب باید بگم که در همین مدت شش ماهه من عروسیم کردم و الان دو ماهه من و دانیال باهم زندگی میکنیم .

 

یه عروسی ساده ولی آبرومند جاهاز ساده ولی آبی رنگ . خونه کوچیکه ولی پر از شادی . 

 

تنها چیزی که اوکی نیست . حال منه . حال دلتنگ من . که گذشته رهام نمیکنه . 

 

ولی زندگی خوبه . دانیال خوبه و خیلی صبوووور . 

 

میام بازم با کلی حرف .

ما خودمان نیستیم!

این روزها همه دوست داریم خودمان نباشیم و به عبارت دیگر دوست داریم یکی دیگر باشیم. یکی که خودمان نیستیم.
مثلا دوست داریم شجریان‌باز باشیم در حد مرحوم مشکاتیان یا هوشنگ ابتهاج و درحالی که تا به حال هیچ ترانه‌ای را از شجریان گوش نداده‌ایم و فلش‌مان پر از صدای امیر تتلوست همه جا می‌نویسیم خدایا شکرت که استاد سلامت هستند و به مام وطن بازگشتند. قاعدتا توی تاکسی اگر رادیو پیام، ترانه گل‌پونه‌های بسطامی را پخش می‌کند بعد از تکان دادن سر، خواهیم گفت واقعا چه خوب شد استاد به ایران بازگشت. حیف صاحب این صدا نیست که اینجا نفس نکشد. البته خیلی مطمین نیستم با داشتن آن فلش بتوان چنین اظهار نظری داشت.
یا دوست داریم خودمان را گیاه‌خوار معرفی کنیم در جمعی که همه گیاه‌خوارند غافل از اینکه وقتی اسم چلوماهیچه‌ را می‌شنویم در ناخودآگاهمان رستوران‌های شاندیز جردن، پسرخاله هشتگرد، پسران کریم مشهد یا دهباشیان مطهری طوری نقش می‌بندد که با سر رفته‌ایم توی ظرف ماهیچه و با دیدن سیخ شیشلیک عارف می‌شویم و اشعار مولانا را مرور می‌کنیم. ضمنا اگر چلوماهیچه جای دیگری را می‌شناسید که شاخ است این زیر بنویسید و خوشحال‌مان کنید.
یا دوست داریم خودمان را مدافع حقوق ن معرفی کنیم وقتی هنوز از بیان خاطرات پراندن متلک‌های سبز خیلی پررنگ در جمع دوستان لذت می‌بریم و قاه قاه می‌خندیم. گاه حتی برای اینکه بگوییم خیلی مدافع حقوق ن هستیم هرچه فحش بلدیم زیر عکس اینستاگرام براد پیت و جانی دپ می‌نویسیم و مخفی می‌کنیم از دیگران این جمله همیشه را که زن باید مراقب نگی‌هایش باشد و غذا و بچه‌ها.
یا اینکه دوست داریم بگوییم مدافع طبیعت و محیط زیست هستیم خصوصا دریاچه ارومیه و همه‌ی کاری که ممکن است بکنیم این است؛ هشتک به علاوه من دریاچه ارومیه هستم، من خرس لرستان هستم، من کویر لوت هستم، من کوه دماوند هستم، من گنجشکک اشی‌مشی هستم و…البته که با سیزده‌بدر و جوجه زدن وسط پارک نمی‌توان شوخی کرد. این روز برایتان خیلی مهم است و همچنین هرازگاهی به دندان کشیدن کباب بلدرچین.
همچنین دوست داریم یک فعال ی یا اجتماعی باشیم که دیگر اینجا اوج خود نبودنمان است. هر روز عکس پروفایلمان یک نفر دیگر است بی‌آنکه آن خود خودمان تغییر کند و بی‌آنکه حال دیگری برایمان مهم باشد.
و چه ترسناک است دنیای این روزهای ما وقتی می‌بینیم یا حدس می‌زنیم هیچکس اویی نیست که می‌گوید حتی نویسنده همین مطلب که خودش را اینجا، یک طنزپرداز معرفی کرده است.

در عمق دریا دلم می‌خواست چشم‌هایم را ببندم و برای چند لحظه هم که شده، وانمود کنم که آب را فراموش کرده‌ام.
اما هر چقدر بیشتر سعی می‌کردم، کمتر می‌توانستم به آب فکر نکنم؛ بیشتر غرق می‌شدم.
باید همیشه به یاد داشته باشی که
ماندگارترین چیزها در ذهن، آنهاییست که وانمود به فراموش کردنشان می‌کنی.
هر چقدر بیشتر بخواهی چیزی را فراموش کنی، بیشتر در ذهنت با آن بازی می‌کنی.
برای فراموش کردن چیزی، نباید از آن فرار کنی؛ خودشان کم کم می‌روند، فراموش می‌شوند.
سعی برای فراموش کردن چیزی، درست مانند فرار کردن از سایه‌ات است.
تو نباید از سایه‌ات فرار کنی، نمی‌توانی که فرار کنی؛
وقتش که برسد، خودش کم کم می‌رود، فراموش می‌شود.

 

 

چقدر این روزا در تکاپوی جنگیدنم برا فراموشی گذشته ام . راستش یه زمانی خوبم هاااا . خیلیییییی خوب . اما یه زمانی مثل این دو سه روزه یهویی فقط هجوم خاطرات و مقایسه هاست . راستش حالم عجیبه . دارم از گذشته ام فرار میکنم برای نگهداشتن الان و خوشبختی آینده ام . شایدم نههه . ارهه واقعا فرار نمیکنم . دارم غبطه میخورم به اینکه کاش این تجربه های خوبشم تو آینده تکرار بشه واسم . گیج و منگم . توی انتخاب دانیال گرفته تااااااا زندگی آینده ام . این حس و حال های متضاد چیه .؟؟؟ از 5ماهه شدن این دوره آشناییه که اینقدر کش اومده یا واقعا یه مرگیم شده؟؟؟؟؟

 

دعا کنید واسم .

یک روزایی تو زندگی هست که باید چشماتو ببندی. نفس عمیق بکشی و بشینی فکر کنی به اینکه چرا این قدر کلافم؟ خستم؟ چرا خودمو دوست ندارم؟ چرا زندگیم رو دور تکراره فقط؟جواب این سوال‌ها برمی‌گرده به همون هدفی که عاشقش بودی ولی دنبالش نکردی. تا دیدی یکم سخته گفتی بی‌خیالش یا هیچ‌وقت سعی نکردی تو زندگی ریسک کنی و بری پی کارهای جدید؛ کارهایی که توش احساس ترس کنی، شکست بخوری و در آخر برد پیروزمندانه داشته باشی. همین حالا هر هدفی که داری رو دوباره تو قلبت زنده کن. دوباره چشماتو ببند، برو تو رویاهات. برو تو روزایی که کلی مسیر زندگیت عوض شده. روزایی که به اهداف کوچیک و بزرگت رسیدی و واقعا احساس خوشبختی کردی. روزایی که لبخند رو لباته و شادی مهمون دلت. می‌بینی چه قدر کیف داره؟ می‌بینی چه قدر احساس رضایت و آرامش داری از زندگیت؟ پس برای خودت، هدفت و زندگیت ارزش قائل شو. با خودت مهربون‌تر باش. سعی کن هر روزت بهتر از دیروز باشه و قدم بذار تو مسیر رویاهات. تو می‌تونی.

روزی ک این وبلاگ و زدم . حتی فکرشم نمیکردم ی روزی بیام اینجا و از پسری بخوام بنویسم که تو باشی .!!!

 

 

حتی فکرشم نمیکردم سال97بخوام از عاشقانه هایی بنویسم که برای تو باشه

از تویی بخوام بنویسم ک توی بدترین شرایط حالی من تو اووووج احساس های تنهایی و خفقان و مشکلات زندگی یه جوری وارد زندگیم شدی ک اسمش و واقعا باید بگذارم معجزه

 

از تویی بخوام بگم که شاید نه ؛ قطعا دلیل حال خوب الانمی

 

میدونی ی چیزی رو ؟؟ خدا یهویی انداختت تو مسیر زندگی من تا بهم ثابت کنه حواسش به همه چیز هست  

 

 

تو با خواست خودت نیومدی . اینو مطمئنم خدا واقعا خواست تا سر راه من قرار بگیری . نمیدونم تورو . ولی من هرچی فکر میکنم جز  معجزه اسمی برای حضورت تو زندگی من نیست

میدونی ی چیزی رو ؟؟؟

13 مهر 97 قشنگترین اتفاق ممکن بود برای من  

حتی اگه بری . حتی اگه نخوایی . حتی اگه همه چی بهم بخوره . بازم میگم معجزه . درست وقتی اومدی ک ی عالمه اتفاق بد رو سرم هوار بود و تو حتی با حضورت نگذاشتی من احساسشون کنم .

 

تو واقعا هدیه خدایی به من ک هنوز مطمئنم لیاقتت رو اونجور ک باید و شاید ندارم !!!!

 

بهم فرصت بده ؛ برای عاشقی کردن . برای دلدادگی کردن . یکم صبر کن . اون روی شرقی این بانووووی شرقی رو هم میبینی

 

الان ک دارم فکر میکنم . اونقدر یهویی وارد مسیر زندگیم شدی که گیج و ویج برگشتم و دارم به عقب نگاه میکنم و غش غش غش میخندم ک چی شدهههه؟؟؟؟

 

میدونی یهویی به خودم گفتم نکنه خوااااب باشه . هوووم؟؟ 

 

ی خواب خوووووب .

 

 

ولی یهویی یاد این آیه قرآن افتادم ک " ان مع العسر یسرا"  و تو دقیقااااا همین آسونی بعد سختی زندگی منی!!!

 

پس خواب نیستمممم .

 

واقعیت زندگی من زنی بوده همیشه که در پاییز زندگیش کوله بار تنهایی هاش و خودش به دوش میکشیده و همه اون و با انگشت نشون میدادن و میگفتن اخییی نگاش کن طفلی رو دختر بیچاره معلوم نیست چی هست ک هیچکس دوستش نداره . واقعیت زندگی من دختری بوده تنها ک هیچ جایی برای اشک ریختن نداشته . گوشی برای شنیده شدن و چشمی برای دیده شدن  

 

 

اما الان این واقعیت فرق کرده تو هستی  . اینجایی ، من و میبینی . با همه وجوودت من و میشنوی بدون اینکه من کلامی بخوام برای تو حرف بزنم و بیشتر همه . شدی ی پناه برای تمووووم اشکایی ک بی صدا میون شب میریختم و کسی هم خبردار نمیشد

 

 

و اینها رویا نیست !!!

 

ی واقعیته شیرینی ک ی روزی برام انکار پذیر بود و جز رویای بیهوده ک بهش نمی رسیدم ارزشی برام نداشتن و الان شدن جزء با ارزش ترین های زندگیم

 

 

شاید تو خودت ندونی ک چیکار باهام کردی ولی من بهت میگم واقعا روح مرده ی دختر و زنده کرررردی و این کار از کسی برنمیومد جز تو !

 

 

حتی اگه نخوای ، حتی اگه بری ، حتی اگه

 

نهههههه!!!!

 

اصلا از رفتن و نخواستن حرفی نمیزنم بذار حالا ک این رویا شکل گرفته تهشم من با رویا پردازی بگم

 

تو میخوایی . من میخوام . و تهش میشه ی داستان عاشقانه مختص من و تو !

 

تو میشی قهرمان زندگی من . من اروم میشم کنارت . تا ابد . همیشگی . و ما خوشبخت میشیم

 

 

میدونی ی چیزی و هیچوقت فکرشم نمیکردم . یه روزی توی این وبلاگ . از تویی بنویسم ک حالا شریک تموم لحظه های خوووبی !!!

 

 

چه سرنوشت جالبی . وبلاگ97 خاطره انگیز ترین پست رو توی خودش جا داد !!!

 

 

راستی اینو کلا یادم رفته بود بهت بگم . 

 

 

مرد پاییزی . به دنیای بانوی بهاااار خوش آمدی❤

ای فصل غیر منتظر داستان من!
معشوق ناگهانی دور از گمان من

ای مطلع امید من ای چشم روشنت
زیبا‌ترین ستاره‌ی هفت آسمان من

آه ای همیشه گل که به سرخی در این خزان
گل کرده‌ای به باغچه‌ی بازوان من

در فترت ملال و سکوتی که داشتم
عشق تو طُرفه حادثه‌ی ناگهان من

ای در فصول مرثیه و سوگ باز هم
شوقت نهاده قول و غزل بر زبان من

حس کردنی‌ست قصه‌ی عشقم نه گفتنی
ای قاصر از حکایت حسنت بیان من

با من بمان و سایه ی مهر از سرم مگیر
من زنده‌ام به مهر تو ای مهربان من!

کی می‌رسد زمان عزیز یگانگی
تا من از آن تو شوم و تو از آن من

#حسین_منزوی 

 

 

 

اینم علل حساب باشه در جواب تمام حرف ها و پروفایل هایی که جوابش فعلا سکوته